za więźniarką jadącą z Pawiaka do siedziby Gestapo w alei J.Ch. Szucha 25. W filmie Jan Kiwerski wydaje zgodę na przeprowadzenie akcji odbicia więźniów pod Arsenałem pod pałacem Staszica
(w rzeczywistości miało to miejsce pod Instytutem Głuchoniemych). SS-Rottenführer Ewald Lange ginie na klatce schodowej kamienicy (został zastrzelony na ulicy Wiejskiej przy pl.
Trzech Krzyży), a wykonawcą wyroku – inaczej niż w maju 1943 – jest Jan Rodowicz „Anoda”. W filmie pojawia się także sugestia, że pomiędzy 23 a 26 marca 1943 Kiwerski przebywał w Warszawie– czyli zgoda Kedywu na odbicie „Rudego” mogła zostać wydana wcześniej, co mogło mu uratować życie. Kiwerski informuje również „Zośkę” i „Orszę”, że Bytnar otrzymał pośmiertnie
Order Virtuti Militari (po akcji pod Arsenałem ten order nadano tylko Aleksemu Dawidowskiemu). Inaczej niż w książce, w filmie „Alek” jest tylko postacią drugoplanową. Reżyser przedstawił
także własną interpretację okoliczności śmierci „Zośki”, stanowiącą nawiązanie do piątego
przykazania Nie zabijaj. W filmie znalazły się również dwie subtelne sceny erotyczne, których brak w książce Kamińskiego.
PODSUMOWANIE
Mamy nadzieję, że po przeczatniu wszystkich postów przybliżyliśmy wam nieco bardziej trudne losy młodzieży w tamtych czasach jak i porównałyśmy, wskazałyśmy widoczną różnicę pomiędzyksiążką, a filmem. Chciałybyśmy również zachęcić Was do przeczytania książki, następnie objerzaniu filmu, gdyż film mimo, że jest sprzeczny z książką to jest poruszający i wartościowy.
Pragniemy byście po przeanalizowaniu tego wszystkiego słonili się ku refleksjom, weźcie pod uwagę nasze dzisijesze czasy, w których żyjemy do tych, w których żyli nasi bohaterowie.
Serdecznie dziękujemy za przeczytanie, liczymy na to, że weźmiecie to wszystko do serca!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz