Zapraszamy do pochłonięcia się w pisany przez nas tekst.
"Kamienie na szaniec" książka autorstwa Aleksandra Kamińskiego opowiadająca o losach grupy członków Szarych Szeregów podczas II wojny światowej.
Co ciekawe jest oparta na autentycznych wydarzeniach z okresu okupacji niemieckiej. Tytuł nawiązuje do wiersza Juliusza Słowackiego Testament mój.
Aleksander Kamiński opisuje charakter i usposobienie każdego z głównych bohaterów, ich pasje oraz rodzinne domy. Poczucie obowiązku nie pozwala im stać z boku,
dlatego aktywnie poszukują swojego miejsca wśród walczących z okupantem. W październiku 1939 przystępują do Polskiej Ludowej Akcji Niepodległościowej (PLAN).
Tam zajmują się propagandą uliczną. Nalepiają karteczki na obwieszczeniu gubernatora Hansa Franka o utworzeniu Generalnego Gubernatorstwa, na których widnieją słowa:
„Marszałek Piłsudski powiedziałby: a my was wszyscy w d.... mamy”. Później, w grudniu 1939, gazują luksusowy lokal „Adrię”. Z PLAN-u odeszli miesiąc przed jej rozbiciem przez Niemców.
Znów szukają swojego miejsca, chwytając się w międzyczasie różnego rodzaju zadań, m.in. kolportażu prasy. W tym czasie podejmują się również różnego rodzaju prac zarobkowych,
wybierając takie zajęcia, które wiążą się z jakimś pożytkiem dla społeczeństwa. Początkowo wszyscy trzej zajmują się szklarstwem, na które było ogromne zapotrzebowanie.
Potem ich drogi się rozchodzą. Rudy zajmuje się udzielaniem korepetycji, natomiast Alek uruchamia rikszę, a później zostaje drwalem. Zośka z kolei zajmuje się wyrobem marmolady.
Nawiązują również współpracę z tzw. Komórką Andrzeja. Ich praca polega na dostarczaniu grypsów więziennych.Organizują spotkania dyskusyjne i każdego dnia przerabiają wyznaczony sobie materiał.
W marcu 1941 udaje im się związać organizacją małego sabotażu „Wawer”, by półtora roku później przejść do Grup Szturmowych. Po aresztowaniu Janka Bytnara „Rudego” przez Gestapo, „Zośka”
organizuje akcję odbicia przyjaciela, przeprowadzoną 26 marca 1943.„Rudego” udało się uwolnić, jednak wskutek obrażeń odniesionych podczas tortur, 30 marca 1943 umiera.
Tego samego dnia umiera także śmiertelnie ranny podczas akcji „Alek”. „Zośka” ginie w akcji w Sieczychach 20 sierpnia 1943.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz